یکى از علماء و نویسندگان بزرگ نقل مى‏کند: شبى خواب از سرم پریده بود و با آنکه بسیار خسته بودم هر چه مى‏کردم به خواب نمى‏رفتم لذا از میان رختخواب بیرون آمدم و به اتاق کتابخانه و مطالعه‏ام رفتم و اتّفاقا کتابهائى را که در مسأله‏ى روح و تحقیق از حقیقت و آثار و صفات آن داشتم ردیف کرده بودم تا درباره‏ى مسائل روحى تحقیق بیشترى بکنم، ناگهان صدائى شبیه به صداى تعدادى گنجشک که به جان هم بیفتند در خارج اتاق جلب توجّه مرا کرد، لذا از اتاق بیرون آمدم. هوا بسیار تاریک بود، امّا روى ایوان بزرگ منزل ما حدود چهل یا پنجاه شى‏ء نورانى شبیه به جرقّه‏ى آتش این طرف و آن طرف

مى‏رفتند و قطعا صدائى که به گوشم مى‏رسید از اینها بود.

     من اوّل فکر کردم خیالاتى شده‏ام و یا خواب مى‏بینم لذا مقدارى چشمم را مالیدم و قدرى خودم را تکان دادم و یقین کردم نه به خواب رفته‏ام و نه خیالات مى‏کنم لذا مدّتى کنار ایوان نشسته و به این اشیاء نورانى نگاه مى‏کردم.

     در این بین همسرم که دیده بود من مدّتى است از اتاق بیرون رفته‏ام و چون مقدارى هم کسالت داشتم در پى من حرکت کرده بود و من که مبهوت آنها شده بودم، وقتى ناگهان او را در کنار خود دیدم از جا پریدم و به او گفتم: ببین تو هم آنچه را که من مى‏بینم مشاهده مى‏کنى یا نه؟

نـو شتـه:     سیّد حسن ابطـحى

     او گفت: راستى این اشیاء نورانى چیست که در اینجا پراکنده‏اند؟

     در این بین یکى از آن اشیاء نورانى به طرف همسرم آمد و او هم بى‏اختیار دهانش را باز کرد و آن شى‏ء نورانى را بلعید و بقیّه‏ى اشیاء نورانى هم از چشم ما محو شدند.

     من به همسرم رو کردم و گفتم: آن را چرا بلعیدى؟

     گفت: من چیزى متوجّه نشدم فقط خمیازه‏ام گرفت، وقتى خمیازه کشیدم و چشمم را روى هم گذاشتم و باز کردم دیگر آن اشیاء نورانى را ندیدم.

      گفتم: آیا متوجّه نشدى که یکى از آنها وارد دهان تو شد و تو آن را بلعیدى؟

     گفت: نه، فقط احساس کردم که هواى دهانم خنک و معطّر شده ولى آن را طبیعى تصوّر مى‏نمودم.

     من که آن شب و شبهاى قبل و بعد از آن مشغول مطالعه‏ى مسائل روحى بودم و از طرفى چهار ماه بود که همسرم حامله شده بود و مى‏دانستم که «جنین»

در رحم پس از چهار ماه، روح در بدنش وارد مى‏شودبا خودم گفتم: نکند که این شیئ نورانى همان روح «جنین» باشد که در رحم همسرم باید این ایّام وارد شده و به «جنین» ملحق گردد؟! لذا چند روزى این موضوع فکر مرا کاملاً به خود مشغول کرده بود و با هر یک از دانشمندان «علم‏الرّوح» هم که حرف مى‏زدم از این موضوع چیزى نمى‏فهمیدند ولى آنچه من حدس مى‏زدم آنها هم احتمال مى‏دادند تا آنکه چهار ماه از این جریان گذشت، شبى در عالم خواب دیدم باز همان اشیاء نورانى روى ایوان منزل ما دور یکدیگر جمعند و سر و صداى عجیبى به راه انداخته‏اند امّا این دفعه آنها را به شکل انسانهاى کوچک نورانى مى‏بینم و حرفهاى آنها را هم مى‏فهمم

    آنها به یکدیگر مى‏گفتند: الآن «حامد» به جمع ما بر مى‏گردد و از این جهت اظهار خوشحالى مى‏کردند.

      ضمنا به خاطر آنکه من دوستى داشتم به نام «حامد» که در یک حادثه‏ى رانندگى از دنیا رفته بود قصد داشتم اسم فرزندم را اگر پسر باشد به یاد او «حامد» بگذارم.

     لذا این جمله مرا تکان داد و از وحشت از خواب پریدم وقتى بیدار شدم متوجّه شدم که زنم در حال خواب ناله مى‏کند. ناگهان به چشم خود دیدم که همان شیئ نورانى از دهان همسرم که خواب بود بیرون آمد و به طرف ایوان رفت و من وقتى سراسیمه به طرف ایوان دویدم چیزى مشاهده نکردم. در این

بین همسرم از خواب بیدار شده بود و احساس درد زایمان مى‏کرد. با آنکه هنوز یک ماه به وضع حملش باقى بود ما او را فورا به بیمارستان رساندیم. او همان شب با ناراحتى زیادى وضع حمل کرد ولى آن طفل که پسر هم بود مرده به دنیا آمد. من با آنچه که در این دو جریان مشاهده کردم یقین بر عالم قبل از این عالم براى ارواح نمودم، زیرا به هیچ وجه آنچه را که دیدم برایم قابل توجیه و تأویل بر غیر این تصوّرى که عرض کردم نمى‏باشد.